เซอร์เบียเซอร์เบียมาที่คาบสมุทรบอลข่านในช่วงการอพยพครั้งใหญ่และได้รับการกล่าวถึงครั้งแรกโดยจักรพรรดิคอนสแตนตินพอร์ฟิญญาตัสในศตวรรษที่ 10
ผู้ตั้งถิ่นฐานในยุคแรกอยู่ในเซอร์เบียตะวันตกในปัจจุบันทางตะวันออกและภาคกลางของบอสเนียและเฮอร์เซโกวีนา เนื่องจากได้รับอิทธิพลต่างๆจึงอยู่มาจนถึงวันนี้ ผู้ตั้งถิ่นฐานในยุคแรกทำงานเพื่อแสดงบทบาทของพรมแดนจินตนาการระหว่างตะวันออกและตะวันตกโดยคำนึงถึงข้อดีของทั้งสองอย่างด้วย
ประวัติศาสตร์ของเซอร์เบียตั้งแต่การรุกรานของเซลติกในศตวรรษที่ 4 ก่อนคริสตกาลจนถึงการรุกรานของเยอรมันในสงครามโลกครั้งที่สองมีการรุกราน เหตุการณ์สำคัญที่หล่อหลอมประเทศเกิดขึ้นในปีคริสตศักราช 395 เมื่อจักรพรรดิแห่งโรมันธีโอโดซิอุสที่ 1 (Theodosius I) แยกจักรวรรดิ เขาส่งเซอร์เบียไปยังไบแซนไทน์เพื่อล็อกประเทศในยุโรปตะวันออก การย้ายครั้งนี้หล่อด้วยคอนกรีตที่ Sts Cyril และ Methodius เปลี่ยนชาวเซอร์เบียให้เป็นนิกายออร์โธดอกซ์ในปีค. ศ. 879
เนื่องจากพวกเขาละทิ้งความเชื่อเดิมของชาวสลาฟชาวเซิร์บจึงมีอำนาจคล้ายกับรัฐสภาและบุคคลที่เคารพนับถือ ทั้งหมดนี้ไม่เพียงพอที่จะรักษาความเป็นเนื้อเดียวกันของผู้คน
เซอร์เบียมีความสุขในช่วงสั้น ๆ ของการเป็นอิสระตั้งแต่ปี 1217 ถึงปี 1389 เมื่อชาวเติร์กเอาชนะเซอร์เบียในสมรภูมิโคโซโวซึ่งเริ่มต้นการปกครองอิสลามเป็นเวลา 500 ปี แม้ว่ารายงานจะถูกยกเลิก แต่รายงานในปี พ.ศ. 2358 นำไปสู่การเป็นอิสระของเซอร์เบียซึ่งเสร็จสมบูรณ์ในปี พ.ศ. 2421
หลังจากประสบปัญหาการเป็นทาสเซอร์เบียได้รับการปลดปล่อยจากออตโตมันเติร์กในปี 1800 ดังนั้นจึงเริ่มเปลี่ยนเป็นประเทศที่ทันสมัยซึ่งยุโรปชื่นชมทั้งทางการเมืองและวัฒนธรรม ประเทศนี้กลายเป็นราชอาณาจักรในรัชสมัยของมิลานโอเบโรโนวิชในปีพ. ศ. 2425
ศตวรรษที่ 20
มิถุนายน พ.ศ. 2457 อาร์คดยุคฟรานซ์เฟอร์ดินานด์ (Franck Ferdinand) ไปลอบสังหารออสเตรีย – ฮังการีมีข้ออ้างในการรุกรานเซอร์เบียสงครามโลกครั้งที่ 1 เริ่มขึ้น ในตอนท้ายของสงครามเซอร์เบียและมอนเตเนโกรได้เข้าร่วมกับ Srem, Banat, Backa I Baranja และเซอร์เบียเพื่อก่อตั้งประเทศใหม่ – ราชอาณาจักรเซอร์เบีย
ในปีพ. ศ. 2484 ยูโกสลาเวียเข้าร่วมกลุ่มพันธมิตรไตรภาคีแห่งฟาสซิสต์ซึ่งนำไปสู่การรัฐประหารและถอนตัวจากการเป็นพันธมิตรระยะยาวกับประเทศในยุโรปตะวันออกอื่น ๆ ในปีพ. ศ. 2488 มีการจัดตั้งรัฐบาลปัจจุบันสถาบันกษัตริย์ถูกยกเลิกและมีการประกาศจัดตั้งสหพันธ์สาธารณรัฐ
ในปี 1986 นักชาตินิยมชาวเซอร์เบียเริ่มหยั่งรากลึกใน “Greater Serbia” รวมถึงชาวเซิร์บในสาธารณรัฐอื่น ๆ สโลโบดันมิโลเซวิชนำหลักคำสอนนี้มาใช้เมื่อพยายามควบคุมยูโกสลาเวีย ผลที่ตามมาคือสงครามนองเลือดกับยูโกสลาเวียที่ควบคุมโดยเซอร์เบียเพื่อให้ได้รับเอกราช
ในช่วงปลายทศวรรษ 1980 การพัฒนาของลัทธิชาตินิยมและการโหยหาเอกราชก่อให้เกิดความขัดแย้งในหมู่ประชาชนยูโกสลาเวีย สงครามกลางเมืองเกิดขึ้นในดินแดนของโครเอเชียและบอสเนียและเฮอร์เซโกวีนาความขัดแย้งสิ้นสุดลงในปี 2538
สาธารณรัฐมอนเตเนโกรและสาธารณรัฐเซอร์เบียที่เหลือได้ก่อตั้งสหภาพยูโกสลาเวีย “ที่สาม” ในปี 2535 ชาติตะวันตกก่อให้เกิดการประท้วงและการห้ามอาวุธในเดือนมีนาคม 2542 เซอร์เบียเพิกเฉยต่อแผนสันติภาพที่สหรัฐฯสนับสนุนและการเจรจาสันติภาพล้มเหลว
ประวัติศาสตร์สมัยใหม่
เมื่อถึงเดือนมีนาคม 2549 มิโลเซวิชเสียชีวิตและอีกบทหนึ่งในประวัติศาสตร์ของภูมิภาคนี้สิ้นสุดลง
พลเมืองมอนเตเนโกรตัดสินใจในเดือนพฤษภาคม 2549 ว่าควรได้รับเอกราชด้วย – การสลายตัวของยูโกสลาเวียสิ้นสุดลง ตั้งแต่นั้นมาเซอร์เบียก็ดำรงอยู่ในฐานะประเทศเอกราชสาธารณรัฐเซอร์เบีย
จังหวัดทางตอนใต้ของโคโซโวและเมโตฮิจาได้รับการคุ้มครองหลังจากความขัดแย้งระหว่างชาวเซิร์บและอัลเบเนียในปี 2542 ชาวเซิร์บประมาณ 240,000 คนได้รับการตั้งถิ่นฐานใหม่ปัจจุบันชาวเซิร์บประมาณ 100,000 คนอาศัยอยู่ในโคโซโวและเมโตฮิจาซึ่งส่วนใหญ่อาศัยอยู่ทางตอนเหนือของโคโซโว